บทที่ 8 ไล่เขาออกไป

หัวใจของพิมพ์รวีกระตุกวูบ ความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว

หลายปีมานี้ ที่แท้เธอทนอยู่เพื่ออะไรสำหรับผู้ชายคนนี้

เธอสะบัดมือของเขาออกอย่างแรง ถอยหลังไปหนึ่งก้าว มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

“คุณพูดถูก ทุกอย่างฉันสมัครใจเองทั้งนั้น เพราะฉะนั้นประธานชาลส์ก็ทำให้มันง่ายๆ หน่อยเถอะ เซ็นชื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ